Wymagania stawiane fizjologicznym dietom redukującym

W krajach zachodnich istnieje wiele paczkowanych standardowych diet fabrycznych. Zawierają one zwykle 600—1000 kcal (2512—4187 kJ), wyznaczających całodzienną rację żywieniową. W skład tych diet wchodzą zwykle kazeina, białka soi, oleje roślinne, skrobia, laktoza, składniki mineralne i witaminy. Te paczkowane racje spełniają wszelkie wymagania stawiane fizjologicznym dietom redukującym. Są one jednak dość monotonne i drogie. Nie dorównują też nigdy posiłkom dietetycznym i przygotowanym ze świeżych produktów. Istnieją również zwolennicy leczenia otyłości za pomocą głodówki. Głodówka taka, prowadzona w zakładzie leczniczym, trwa zwykle od 4 do 14 dni. Chory otrzymuje wtedy jedynie dowolną ilość płynu oraz witaminy. Postępowanie takie powoduje z reguły spadek wagi ciała o 0,4 do 1,0 kg w ciągu doby. Wielu otyłych, młodych, zdrowych ludzi znosi głodówkę dobrze. Mają oni nawet dobre samopoczucie i nie odczuwają głodu. Po takiej kuracji podaje się zwykle dietę o zawartości 1000—1800 kcal (4187—7536 kJ) przeplatając ją okresowo 1—2 dniami głodówki. Leczenia głodem nie wolno w żadnym wypadku stosować u dzieci i młodzieży, u kobiet ciężarnych oraz u ludzi starszych i chorych, zwłaszcza u osób cierpiących na cukrzycę, chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy, schorzenia wątroby lub gruźlicę płuc. Należy również zwrócić uwagę na niebezpieczeństwo, jakie niesie za sobą bardzo szybkie odchudzanie. – Może dojść do ujawnienia się przepukliny pępkowej lub pachwinowej, do zapalenia pęcherzyka żółciowego, bądź też do krwawienia z wrzodu żołądka lub dwunastnicy.