WIARA W NIEŚMIERTELNOŚĆ OSOBOWĄ
Wiara w nieśmiertelność osobową po śmierci niewątpliwie zaprząta wyobraźnię żyjących, pr2y tym duchowy obraz piekła widziany przez wierzącego zdaje się na ogół być ostrzejszy niż duchowy obraz nieba. Na ogół męki potępionych w piekle przedstawiano i opisywano żywiej niż szczęśliwość zbawionych w niebie. Lukrecjusz w III księdze O naturze wszechrzeczy, dowodząc, że śmierć przynosi całkowite i stałe unicestwienie, traktuje to jako pocieszenie żyjących, gdyż taka perspektywa uwalnia ich od strachu, że po śmierci mogą być skazani na wieczne męki, jakie łatwowierni przypisywali głównym mitologicznym grzesznikom: Tantalowi, Tityosowi, Syzyfowi i Iksjonowi. Zgodnie z wnioskiem Lukrecjusza z końca tego ustępu tylko w naszym świecie życie może stać się piekłem, i to tylko dla tych ludzi, którzy są na tyle szaleni, by wierzyć, iż po śmierci rzeczywiście następuje życie w piekle.