GŁĘBOKIE PRZEŚWIADCZENIE

To głębokie przeświadczenie o zasadniczej nie­śmiertelności duszy (a tym samym jaźni człowieka) zdaje się, jak powiedziano wyżej, być w sprzecz­ności z nauką głoszącą zakaz stosowania siły, gdyż odwraca ono kierunek argumentacji: jedna zasada stwierdza: „Nie niszcz go, gdyż ma nieśmiertelną duszę”, lecz druga mówi: „Dlaczego mam go nie za­bić? Przecież i tak nie umrze.” Niemniej głównym motywem Bhagawadgity jest głoszenie ufności do Boga i, ogólnie mówiąc, prawdą jest, że tam, gdzie jest rozwinięty żarliwy teizm osobowy, cała idea ponovmego urodzenia staje się mniej ważna. Podob­nie jak w przypadku buddyzmu istnieje możliwość natychmiastowego zbawienia przez wiarę, kiedy to Pan zabiera z miłością ludzi do siebie, nie czekając na odległe skutki karmanu sumujące się na prze­strzeni niezliczonych wcieleń. Ta „jaśniejsza nauka o  śmierci i zbawieniu umożliwia przezwyciężenie przemijalności i smutku za pomocą łatwego sposo­bu, jakim jest zawołanie imienia wybranego Boga.