DUSZE GRZESZNIKÓW
Dusze grzeszników są skazane na piekło, wieczne siedlisko potępionych, które nie tylko jest posępne jak Szeol i Hades, ale także jest miejscem tortur i udręczeń. Z drugiej strony, dusze sprawiedliwych w nagrodę są przyjmowane do raju albo do nieba, wiecznego siedliska szczęścia, jak Elyzjum czy Walhalla, lecz w przeciwieństwie do tych ostatnich królestw do raju prowadzi nie pozycja społeczna, lecz poprzednie dobre uczynki. Dla wyznawców Hadesu i Elyzjum przeznaczenie duszy zmarłego do jednego z tych alternatywnych światów jest automatyczne. Rozstrzyga tu dawna pozycja społeczna zmarłego. Dla tych, co wierzą w piekło i niebo, decyzja zależy od postępowania zmarłego za życia; postępowanie ocenia się rozpatrując je szczegółowo i szacując uczynki; wymaga to poddania się sądowi sprawowanemu przez jakąś zwierzchność. Wiara w sąd dusz po śmierci jest koniecznym następstwem wiary w niebo i piekło.