Uruchomienie restrykcji dietetycznych

Celem leczenia dietetycznego u ludzi otyłych jest doprowadzenie nie tylko do doraźnego spadku wagi. W tym celu po uzyskaniu zadowalającego odchudzenia stosujemy zwykle w ciągu dwóch miesięcy dietę o zawartości 1200—1400 kcal (5024—5862 kJ), podnosząc ją następnie do 1600—1800 kcal (6699—7536 kJ). Tę ostatnią dietę człowiek ze skłonnościami do otyłości utrzymywać powinien z reguły przez całe lata. Bardzo duże znaczenie ma stała kontrola wagi ciała, przynajmniej raz w ciągu tygodnia. Stwierdzenie wzrostu wagi powinno być równoznaczne z natychmiastowym uruchomieniem restrykcji dietetycznych, tak aby nie dopuścić do nawrotu otyłości. Dużą rolę w utrzymaniu prawidłowej kaloryczności diety odgrywa ograniczenie pieczywa, potraw mącznych, ziemniaków, ryżu, dań pieczonych i przyrządzanych przy użyciu tłuszczu, tłuszczu w wolnej postaci, wszelkich deserów oraz cukru. W walce z otyłością ważną rolę pomocniczą spełnia odpowiednio dawkowana aktywność fizyczna. Niestety, powoduje ona zwykle zbyt małe zużycie energii. Jeden kilogram tłuszczu zawarty w organizmie stanowi równowartość 7500 kcal (31 401 kJ). Dla utraty tego kilograma należałoby przejść krokiem marszowym przeszło 100 km. Wydaje się to na pierwszy rzut oka bardzo trudne, a nawet niemożliwe. Łatwo jest jednak ludziom młodym oraz starszym w dość dobrym stanie zdrowia przejść codziennie 10 km. Oznaczałoby to spadek na wadze w ciągu miesiąca przeszło 2 kg. Byłby to bardzo dobry efekt leczniczy. W praktyce jednakże wysiłek fizyczny wzmaga apetyt, a wraz z nim łatwo jest nadrobić w ciągu jednej obfitszej kolacji utracone podczas wysiłku kalorie.