WIĘKSZY NACISK

W buddyzmie i adwaityzmie większy nacisk kładzie się na postawy psychologiczne i ro­zumienie. Praktyka umiarkowanej jogi, skierowana do opanowania zmysłowości i do poznania nietrwa- łości świata, może w punkcie kulminacyjnym wy­tworzyć w wyznawcy buddyzmu szczególny stan obojętności, w którym ani sprawy śmierci, ani ży­cia nie zakłócają spokoju. Nie oznacza to negacji świata, gdyż w tej sytuacji wszelkiego pragnienia negacji świata należy się równie obawiać jak prag­nienia jego afirmacji. Dla Siankary droga do prze­zwyciężenia śmierci jest bardziej złożona, gdyż przyjmuje on, lecz tylko na niższym poziomie świadomości, religię adoracji wraz z rytami ofiar­nymi i innymi rytami religijnymi dawnej trady­cji. Pobożność może pomóc człowiekowi, i rzeczy­wiście niejednoznaczne i zadziwiające wyobraże­nia Boga jako Siwy dostarczają wiedzy o przecho­dzeniu życia w śmierć, tego, co dobre, w to, co złe.