Dbaj o zdrowie

Z mitologią Siwy i Wisznu są splecione inne mo­tywy i postaci bóstw. Jama, bóg umarłych, jest po­stacią pochodzącą z wedyjskiego okresu wczesnego braminizmu:  Jama, pierwszy zmarły człowiek, obecnie panuje nad umarłymi jako sędzia, spraw­nie wspomagany w swoim działaniu przez rach­mistrza Czitraguptę (Wieloraka Tajemnica), który odczytuje zapis uczynków zmarłego. Siwę nazywa się Jamantaka, czyli „Ten, co kończy Jama”, jako że pod koniec każdej epoki bóg niszczył wszech­świat, uwalniając ludzi od powtarzającej się…

Lecz nawet dla dobrych ludzi postać Kali, mał­żonki Siwy, jest straszna. Przybrana jest naszyjni­kiem z czaszek, a jej spódnicę tworzą odrąbane ra­miona; pije ona krew i groźnie panuje nad znisz­czeniem i śmiercią. A jednak jako kobieta jest tak­że źródłem życia i motorem twórczej władzy Siwy. Symbolizuje to postać leżącego u jej stóp Siwy. Kiedy nastąpi koniec dziejów świata, pozostanie tylko siła czasu (sama Kali) czekająca chwili, gdy kosmos zacznie znowu…

Paradoksalność tych wyobrażeń wynika częściowo z poczucia, że dobro i zło pochodzą ze wspólnego źródła. Nie moż­na się dziwić, że podobnie jak w przypadku dok­tryny o wieczności duszy wypływają z tego różne wnioski. Z tych wyobrażeń i doktryn płynie przede wszystkim nauka, według której ostateczne prze­zwyciężenie śmierci polega, jak w przypadku jogi, na stłumieniu życia lub na zaufaniu pokładanym w łaskawości Boga, który rozerwie więzy karmanu. Destrukcyjna zaś siła Kali…

Według żywej tradycji religijnej już od zamierz­chłych czasów człowiek, który próbuje osiągnąć najwyższe wtajemniczenie duchowe, opuszcza spo­łeczeństwo. Budda opuścił żonę i dziecko, tak samo przywódca dżinizmu Mahawira. W ujęciu hinduiz­mu obejmowało to doktrynę „aśrama”, czyli okre­sów życia. Jest to w pewnym sensie schematyzacja sztuczna, lecz ujawnia ona sposób myślenia przyję­ty przynajmniej przez część wyznawców. Pierw­szym okresem życia jest okres dzieciństwa oraz na­uki w stanie bezżennym, odbywanej w towarzyst­wie mistrza. Potem…