OŻYWIENIE DUCHA

Autor wpisu: Opublikowano:21 marca, 2009 Komentarze:0

Pozwalało to ożywiać ducha busido ideałami stoicyzmu i koncepcją honorowego samo­bójstwa. Podobny duch pogardy śmierci zapano­wał w późniejszym okresie w oficjalnej religii pań­stwowej shintó, wpływając na rozwój ideologicz­nych przesłanek koncepcji militaryzmu. Rysujące się z grubsza różnice między poglądami na śmierć sekty zen a sekty Czystej Ziemi są następujące: w pierwszej osiągnięcie satori, czyli oświecenia w życiu doczesnym (nawet w przypadku laika), wyłącza człowieka ze zmiennych kolei przeznacze­nia, a tym samym…

PROBLEMY EGZYSTENCJI

Autor wpisu: Opublikowano:19 marca, 2009 Komentarze:0

Początkowo shintoizm nie zajmował się proble­mami egzystencji po śmierci, przyjmując, że zmar­li udają się do niższego królestwa pod ziemią: tyl­ko nieliczni zmarli, wysoko postawieni w hierar­chii społecznej, mogli wejść do sfery niebieskiej.Jednakże przez długi okres czasu shintó współ­istniał z buddyzmem i konfucjanizmem: podobnie jak w Chinach, i tu głównie buddyzm tworzył wła­sną eschatologię. Wraz z początkiem ery Meiji shintó zyskał szczególną rolę jako religia państwo­wa — dostarczał bowiem zawsze podstaw…

W POŁĄCZENIU Z TRADYCJĄ

Autor wpisu: Opublikowano:13 marca, 2009 Komentarze:0

W połączeniu z tradycją arystokratycznej pogardy śmierci nauka ta dostar­czała militaryzmowi silnych podstaw ideologicz­nych. Było to głównym powodem rozdziału shintó od państwa w 1945 roku po podpisaniu aktu bez­warunkowej kapitulacji przez Japonię. Jednakże święte miejsce bóstw shintó, z którym wiążą się starożytne tradycje czci dla zjawisk przyrody, nie straciło swego dawnego znaczenia. Jest prawdopodobne, że shintoizm od najwcześ­niejszego okresu obejmował kult przodków, choć nie ma na to dowodów; charakterystyczne dla kul­tu…

WZORCE OGÓLNE

Autor wpisu: Opublikowano:10 marca, 2009 Komentarze:0

Możemy teraz przejść do pewnych uogólnień róż­norodności kultów i wierzeń występujących w Po­łudniowej i Wschodniej Azji. Jeżeli chodzi o kult przodków itd., to nie obserwuje się rozwiniętego zainteresowania odrodzeniem osobowym, lecz ra­czej dążenie do utwierdzenia solidarności rodziny i społeczeństwa oraz cześć dla zmarłych. Ta cześć dla zmarłych często w praktykach ludowych mie­sza się z bojaźnią, jaką wzbudzają zmarli, i poczu­ciem, iż zwłoki po zgonie są nieczyste, a także z wierzeniem,…