Dbaj o zdrowie

Obok omówionych wyżej wierzeń występowały również inne sekty, na przykład sekta zen, która wpłynęła na modyfikację dawnych praktyk jogiń- skich. Te praktyki wychodziły poza życie klasztor­ne w średniowieczu, proponując laikom dyscyplinę umożliwiającą im uzyskanie oświecenia poprzez spełnianie normalnych obowiązków — stąd prak­tykowano swoiste dla zen różne metody zdobycia oświecenia duchowego przez ćwiczenia z mieczami, łucznictwo, układanie kwiatów itd. Było to w pew­nym sensie odbiciem ciekawego połączenia prakty­ki medytacyjnej i wzorców…

Pozwalało to ożywiać ducha busido ideałami stoicyzmu i koncepcją honorowego samo­bójstwa. Podobny duch pogardy śmierci zapano­wał w późniejszym okresie w oficjalnej religii pań­stwowej shintó, wpływając na rozwój ideologicz­nych przesłanek koncepcji militaryzmu. Rysujące się z grubsza różnice między poglądami na śmierć sekty zen a sekty Czystej Ziemi są następujące: w pierwszej osiągnięcie satori, czyli oświecenia w życiu doczesnym (nawet w przypadku laika), wyłącza człowieka ze zmiennych kolei przeznacze­nia, a tym samym…

Początkowo shintoizm nie zajmował się proble­mami egzystencji po śmierci, przyjmując, że zmar­li udają się do niższego królestwa pod ziemią: tyl­ko nieliczni zmarli, wysoko postawieni w hierar­chii społecznej, mogli wejść do sfery niebieskiej.Jednakże przez długi okres czasu shintó współ­istniał z buddyzmem i konfucjanizmem: podobnie jak w Chinach, i tu głównie buddyzm tworzył wła­sną eschatologię. Wraz z początkiem ery Meiji shintó zyskał szczególną rolę jako religia państwo­wa — dostarczał bowiem zawsze podstaw…

W połączeniu z tradycją arystokratycznej pogardy śmierci nauka ta dostar­czała militaryzmowi silnych podstaw ideologicz­nych. Było to głównym powodem rozdziału shintó od państwa w 1945 roku po podpisaniu aktu bez­warunkowej kapitulacji przez Japonię. Jednakże święte miejsce bóstw shintó, z którym wiążą się starożytne tradycje czci dla zjawisk przyrody, nie straciło swego dawnego znaczenia. Jest prawdopodobne, że shintoizm od najwcześ­niejszego okresu obejmował kult przodków, choć nie ma na to dowodów; charakterystyczne dla kul­tu…